Pierwszą cerkiew w Bielance zbudowano w 1550 r., obecną postawiono w innym miejscu. Była odnawiana w 1913 r. W czasie wysiedlania ludności łemkowskiej wybuchł pożar, który zniszczył kopuły nad nawą i prezbiterium. Po pożarze nakryto cerkiew prowizorycznymi dachami kalenicowymi a pierwotny wygląd został przywrócony podczas remontu w latach 90. XX w. Jest to cerkiew łemkowska, (wg R.Brykowskiego typu pólnocno-zachodniego), orientowana, trójdzielna, o wszystkich członach zbliżonych do kwadratu. Nad nawą dach namiotowy, dwukrotnie łamany, nad przbiterium kalenicowy. Wieża o konstrukcji słupowo-ramowej, o pochyłych ścianach, z izbicą malowaną na niebiesko,obejmuje słupami babiniec. Wokół wieży zachata. Wszystkie trzy części cerkwi zwieńczone są baniastymi hełmami z pseudolatarniami. Wnętrze zdobi polichromia figuralno-ornamentalna z 1913 r., odnowiona i częściowo przemalowana w roku 1994. Ikonostas czterorzędowy, późnobarokowy z 1783 r. Drewniany, wolnostojący, polichromowany krzyż, łączy typową dla kościoła greckokatolickiego formę (trzy belki) z łacińskim przedstawieniem postaci Jezusa, gdzie nałożone na siebie stopy przebite są jednym gwoździem. W sztuce bizantyjskiej, stopy Chrystusa ułożone są równolegle i przybite do krzyża dwoma gwoździami (np. na krzyżu wieńczącym ikonostas). Łacińskim elementem jest także jabłko-Ziemia w ręku Chrystusa na ikonie Matki Boskiej Hodigitrii w rzędzie ikon namiestnych. W cerkwi znajduje się kilka chorągwi procesyjnych, m.in z ludowym przedstawieniem Wniebowstąpienia Chrustusa oraz dwustronna Matka Boska Eleusa / święty Mikołaj. W świątyni odbywają się nabożeństwa greckokatolickie (kapłan przyjeżdża z Łosia) i rzymskokatolickie (kapłan przyjeżdża z Szymbarku). Do czasu wybudowania nowej cerkwi w 2014 r. z cerkwi korzystali również wyznawcy prawosławia.